Gelişi Güzeller  -  K. Mimarsinanlı

58.

Alacakaranlık günler. Renksiz, kokusuz, sinsi. Güzeli, geceden güneşin doğuşuna geçerken görülen aydınlık. Güneşin batışından geceye geçerken görülen aydınlıkta isimsiz, tanıksız ve bitimsiz acılarla cesetlerin başında sigara içilmişti. Kötüsü bu.  Güzelinde umut var, aydınlığa iman var, uyanıklık var. Toplumun, alacakaranlık durumu var. Dikkat zayıf, otomatik edimler, belli dönemlerde hafıza kaybı, baskın hayal dünyası ile gerçeklikten uzaklaşış, kaçış. Hafızası yerinde bir toplum, yüzlerce defa aynı yerden sokulmaz; gündemlerle savrulup durmaz ıssız limanlar, saçma kentler arasında. Öğrenci ezberden, toplum gündemden kurtulduğu vakit; "görecektir duranlar yürüyeni" inşaallah...

59.

Kar

Gökyüzü, gecenin karanlığında pembeleşir. Bir ümid, bir sevinç dolar içime. Müjde konar dudaklarıma. Kar havası var. Sabah uyandığımda ilk iş, perdeleri sonuna kadar açmak olur. Baharda, gül yaprağında yağmur ne ise, kışın kar da odur benim için. Bembeyaz bir cennet. Önce tek tük düşmeye başlar. Tane tane. Kol kola girmiş dervişler. Bazısı düşer düşmez erir; bazısı yapışır kalır toprağa, çatılara, tabiata. Bir daha. Bir daha. Mukaddes bir örtü sarar şehrin ve dünyanın kirini, pasını. Çocuktum, severdim karları. Büyüdüm, severim karları. Hep kara meyyaldir kışlarım.